Medische missers in NL, normaal, of uitzondering ??

[Jorgen]

Oftewel voorkomen is beter dan genezen! <img src="/forums/images/graemlins/smile.gif" alt="" />

[Thomas2000]

Mijn moeder had met skien in Polen begin dit jaar een pees gescheurd (na exact 1 meter skien). Was behoorlijk pijnlijk. Meteen naar het ziekenhuis gegaan en alles onderzocht en verbonden met tape oid en met 30 minuten weer buiten.

 

Kosten: 35 euro incl taxi van en naar het ziekenhuis.

 

Waarom moet het hier altijd zo duur zijn?

[Gast]

Denk je dat dat zwembad vanzelf warm wordt?

[Tonskidutch]

ik vindt het inderdaad in en in triest wat ik zoal aan ervaringen lees.

 

maar waar ligt dan de oorzaak van het probleem?

 

kun je stellen dat:

zorg en geneeskunde is werk geworden?

verpleging en artsen zijn overbelast?

ziekenhuizen hebben organisitorische ballast met managers die de zaak bekijken en niet de taak?

opleidingen worden slechter?

oude huisartsen lezen hun medische journaals niet meer?

 

wat is het dan?

 

in ieder geval zijn er wel heel veel klachten instanties maar dat is een lapmiddel en op zich alweer een bureaucratisch bestel geworden.

 

niemand lijkt eer van zijn werk te hebben en geen verantwoording meer te moeten afleggen

 

wordt er ziek van.

 

als je al in Duitsland gaat kijken dan krijgt een Arts een ereloon... voor de eer die hij behaald uit zijn werk.

 

cheers

[Gast]

Citaat:

maar waar ligt dan de oorzaak van het probleem?

 

Niet dat ik denk er verstand van te hebben maar volgens mij zouden ze met een andere manier van werken al een stuk opschieten, en dat is sneller de diagnose stellen.

 

Dus ik bedoel als je huisarts het nodig vind om je door te sturen naar een specialist maak je een afspraak en ga je naar het ziekenhuis en meestal begint het bij bloedprikken en kom volgende maand maar terug voor de uitslag, en dat moeten ze veranderen bloedprikken en de meeste dingen zijn op het lab snel bekend ( het is mij bekend dat sommige dingen op kweek gezet moeten worden) terug naar de specialist en als hij verdere testen wil doen een foto of zoiets er naar toe en met de foto weer terug naar de dokter.

 

Vraag me niet hoe dat allemaal moet maar het kan, pas gezien dat ze voor vrouwen die vermoedelijk borstkanker hebben de diagnose in een dag kunnen stellen.

Nu is het niet ongewoon dat ze na drie maanden dokteren eindelijk de diagnose een keer hebben en als het iets ernstigs is is dat veel te lang. <img src="/forums/images/graemlins/grin.gif" alt="" />

[gigantaandemuur]

Citaat:

Denk je dat dat zwembad vanzelf warm wordt?

Als je er maar genoeg verpleegsters in doet wel <img src="/forums/images/graemlins/cool.gif" alt="" />

[Nesclan]

Ik snap ook niet dat je hier in Nederland bijna dood moet neervallen voor de voeten van de arts voordat ze je verder sturen.

Volgens mij hebben de verzekeringsmaatschappijen hier echter ook een grote invloed op.

 

Als ik bekijk dat je bijv. in Brazilië heel gemakkelijk jaarlijks een checkup kunt maken.

Als je dat hier in NL aanvraagt dan kijken ze je bijna aan alsof ze water zien branden.

 

Maar heb persoonlijk ook al genoeg missers meegemaakt.

 

1e: (ziekenhuis in Winschoten wat in Oost-Groningen bij sommige mensen ook wel de bijnaam "slachthuis" heeft).

 

Ik was ca. 6 jaar. Amandelen moesten eruit. Standaard operatie, dus volgens de chirurg lopende band werk.

 

Toen ik aan de beurt was (ik zou als 1e) bleek het bed te klein. Daarom als laatste (en dat o.a. heeft m'n leven gered volgens de artsen).

 

Waarschijnlijk hebben ze tijdens de operatie het slijm / vocht niet (goed) weggezogen, of een andere domme fout gemaakt, maar toen de operatie klaar was, werd ik naar de uitslaapkamer gebracht, en toen ik wat bijkwam vroeg de zuster aan me om het resterende slijm uit te spugen, ik weet nog dat ik haar vertelde dat ik geen slijm had, en toen van het een op het andere moment kreeg ik een hartstilstand met een ingeklapte long. Mijn moeder zat op de gang te wachten, en zag dat het mis was toen de doktoren en zusters richting de uitslaapkamer aan het rennen waren, en ik vervolgens eruit ben gereden en op de gang met stroomstoten weer tot leven werd gewekt. (Mijn moeder vertelde dat ze dat beeld nooit meer kan vergeten). Volgens de artsen ben ik toen een paar minuten klinisch dood geweest.

 

Vervolgens met gillende sirenes naar het AZG in Groningen overgebracht. Mijn ouders kregen daar toen de mededeling dat ik een overlevingskans zou hebben van ca. 5% en dat ze aan dingen moesten gaan denken zoals uitvaart etc. ( <img src="/forums/images/graemlins/shocked.gif" alt="" /> )., en dat mocht ik er toch uitkomen, ik een kasplantje zou zijn. Toen 6 dagen in coma gelegen, en toen ik bijkwam praktisch het bed uitgesprongen... Zat echter helemaal vast in de kabels en een luchtpijp in m'n zij (vanwege de ingeklapte long). na 2 dagen op de extra intensive care te hebben gelegen hebben ze me overgebracht naar de "normale" intensive care, mede omdat ik de zusters aan het pesten was door uit verveling steeds m'n hartslag meter van m'n vinger af te halen. flatline geluid... (en dat op een extra intensive care )

 

Ik heb er helaas wel concentratiestoornissen aan overgehouden, en die zijn nu eindelijk sinds een jaar of 5 verdwenen (ik ben nu 27). Heeft me echter wel veel van m'n opleidingen gekost.

 

Ziekenhuis in Winschoten heeft altijd zijn handen in onschuld gewassen. (artsen in het AZG hebben wel een beschuldigende vinger naar Winschoten gewezen).. maar we hebben er toen niets aan gedaan, mede zodat ik m'n normale leven weer kon oppikken.

 

2e: Ik was 20... ik had al sinds een langere tijd last van "slaap" in m'n benen.

Dat werd steeds erger, en toen mijn knie ook nog vaak op slot schoot (dan lag ik kermend van de pijn op de grond) besloot ik naar de huisarts te gaan. Volgens de huisarts was het spierpijn en ik moest het maar even aankijken. Daarna nog een keer langsgeweest, en pijnstillers gekregen. Het hield echter maar niet op en werd steeds erger.. ik kon al bijna niet meer staan.

Dus weer naar de huisarts... Dit keer echter naar zijn collega van de huisartsengroep. Die vond het toch verdacht, en besloot om me door te sturen naar het ziekenhuis om scans te maken van mijn benen. Toen ik zat te wachten in de wachtruimte op de uitslag kwam er opeens een zuster aan met een rolstoel, en ik mocht geen meter meer lopen. Ik bleek namelijk trombose te hebben. Dus direct een paar spuiten in m'n maag (die ik ook nog zelf mocht toedienen de 2 weken daarna <img src="/forums/images/graemlins/crazy.gif" alt="" /> ). Later toch nog een longembolie er bij gekregen. De huisarts heeft zich duizenden keren bij mij lopen verontschuldigen... hij is toen vaak langs geweest op huisbezoek, en ik heb het hem toen wel "vergeven"... (ik zag tijdens zijn bezoeken dat hij er persoonlijk ontzettend mee zat). Nu is alles gelukkig weer in orde met m'n benen. Maar ik ben toch blij dat ik voor een 3e x ben langsgegaan. <img src="/forums/images/graemlins/wink.gif" alt="" />

 

Soms grap ik wel eens tegen mijn vrouw dat ik zo in de serie van Discovery kan " I shouldn't be alive".

(heeft me ook al een keer een Duitse herder in m'n gezicht gebeten en slechts 2 mm van hoofdslagader vandaan, hele hoofd onder het bloed, spoot er letterlijk en figuurlijk uit, en m'n vader probeerde me te kalmeren met "het valt wel mee", terwijl hij probeerde om niet flauw te vallen . maar dat was mijn eigen misser <img src="/forums/images/graemlins/wink.gif" alt="" /> ).

[pasing]

ik zelf ik was in 1989 21 jaar en had al 2 dagen pijn in mijn kop.

afijn dat gebeurde bijna nooit dus je denkt ach dat gebeurd wel eens.

maar na een dag of 2 kreeg ik een dik oog aan de rechterkant.

ik ben toen naar de dokter gegaan, die was er niet dus kreeg ik een weekeind vervanger ook uit dezelfde woonplaats.

 

die vertelde me dat ik een vuiltje in het oog had en dat met een zalfje wel weg zou gaan.

ik naar huis en een dag later was mijn oog helemaal dik en dicht zodat ik niets meer kon zien.

maar nog wel met pijn in mijn kop.

ik weer terug samen met mijn vrouw want auto rijden was er al niet meer bij.

 

aangekomen heb ik gevraagd een verwijskaart voor de specialist maar hij zei

stel je niet aan het is gewoon een vuiltje en dat gaat wel weg.

inmiddels kon ik het daglicht niet meer aan en zat ik overdag met de gordijnen dicht, de ogen bewegen ging niet meer want dan kreeg ik acute pijn in de kop.

ik heb zo 1 dag met mijn hoofd tussen mijn benen gezeten en toen maar de stoute schoenen aangetrokken.

'savonds ben ik samen met mijn vrouw naar het ziekenhuis gegaan naar de spoedeisende hulp.

het was 23.00 uur en iedereen was al weg.

ik heb daar zelf een specialist gebeld en die werd ook nog kwaad dat ik zo laat belde.

 

ik heb hem toen gezegt dat ik ook voor het ziekenfonds betaal en als hij niet kwam ik zelf wel eens naar hem toe zou komen.

 

hij protesteerde maar kwam wel.

 

toen hij binnen kwam zag hij mij en zag dat mijn rechteroog gigantisch dik was.

het licht in dat oog was toen weg.

 

ik heb toen verschillende ct scans gehad en bleek dat ik een sinisytus had

dat wil zeggen een soort kaakholte onsteking die was veroorzaakt door een uit de hand gelopen verkoudhied.

ik heb 1 week in het ziekenhuis gelegen .

maar het ergste was dat die man zei als ik een dag later was geweest ik aan dat oog blind was geworden omdat de ontsteking mijn oog 7 mm uit de oogkast heeft gedrukt en daar ook de oogzenuw af heeft geklemt.

ik ben gelukkig volledig hersteld.

 

ik ben naar die huisarts terug gegaan naar 2 weken en hem om een opheldeing gevraagd.

omdat hij bekend stond dat hij nogal een borreltje luste ben ik naar zijn praktijk gegaan en hem om opheldering gevraagd.

 

toen hij mij zag toen ik buiten voor de deur stond draaide hij zijn rug naar mij toe en liep weg.

ik heb hem nog terug geroepen maar hij luisterde gewoon niet.

toen knapte er iets in me, de gedachten dat ik bijna blind was geweest kon ik niet verkroppen , niet zo een fout had hij mogen maken, hij had me op zijn minst een verwijskaart van een specialist kunnen geven.

 

 

ik heb daar een stel stenen uit de grond geschopt en deze door de ruiten heen gegooid.

ik was door het dolle heen.

 

aangekomen thuis stond er naar 2 uur de politie op de stoep.

met een aanklacht.

 

ik heb toen 1200 gulden moeten betalen voor de schade aan de ramen en deuren

in dat pand.

 

maar de aanklacht heeft hij toen ingetrokken omdat hij wel wist dat ie fout was.

jaren later is hij overleden aan overmatig drankgebruik.

 

dat dit kan gebeuren is niet te verkaren maar het gebeurd wel.

 

rené

[alx]

En dan te bedenken dat deze berichten slechts het topje van de ijsberg zijn. Zelf heb ik het e.e.a. ook al meegemaakt. Teveel om op te noemen. Gelukkig wel iets minder erg dan ik hierboven heb gelezen. Ik heb nog niet op intensive-care gelegen.

[Gast]

Ach Nesclan, Bij mij wilde de dokter de amandelen er zonder verdoving uithalen! Mijn moeder heeft toen besloten een andere arts op te zoeken.

 

Trouwens, pijnlijk he, knie op slot....... Had ik vroeger ook heel veel last van. Nu al een 15 jaar niet meer. Heel erg pijnlijk, vooral als het op de fiets gebeurt. Fietsen gaat niet meer, dus uitrijden naar wat bosjes. En maar hopen dat er geen stekels aan de takken zitten. <img src="/forums/images/graemlins/smirk.gif" alt="" />

[borsjea]

Vandaag ik de Telegraag ondesrtaand artikel mbt een medische misser

 

Ernstige fout in Erasmus MC bleef zeven weken lang onopgemerkt

Vrouw (40) dood na

dubbele bestralingdosis

door René Steenhorst

HOEK VAN HOLLAND/ROTTERDAM - Ernstige berekeningsfouten bij de bestraling van een kankergezwel, blijken begin vorige maand het leven te hebben gekost van een 40-jarige vrouw uit Hoek van Holland.

 

Astrid Sluiters, alleenstaande moeder van een 14-jarige dochter, stierf in het Erasmus Medisch Centrum in Rotterdam. Daar had zij 38 keer dagen achtereen een dubbele bestralingsdosis gekregen. Haar rug en organen verbrandden tijdens de bestralingssessies, maar de behandelaars van het slachtoffer merkten de complicaties en de verkeerd berekende stralingsdosering pas op toen het te laat was.

 

Volgens deskundigen is de vrouw een gruwelijke dood gestorven. De ouders van het slachtoffer hebben het overlijden van hun dochter gemeld aan De Telegraaf, die er vandaag in de krant uitvoerig over bericht. Het ziekenhuis hield deze ernstige fout publiekelijk stil, maar verklaart nu, desgevraagd, het overlijden van mevrouw Sluiters zeer te betreuren. "Deze gebeurtenissen hebben diepe sporen achtergelaten bij iedereen die erbij betrokken is."

 

De brandsporen stonden op de vierde dag van de bestraling al op haar rug. Felrood was ook haar nek. Rood met beginnende blaasjes. Astrid Sluiters had steeds meer pijn en voelde zich gaandeweg zieker worden door de bestraling. Maar de radiotherapeut van de Daniel den Hoedkliniek, het kankerbehandelcentrum van het Erasmus MC, was allerminst onder de indruk van die symptomen. Het rood zou wel wegtrekken, zei de arts luchtig. "U moet het tijd geven." De patiënte kon enige dagen later nauwelijks nog eten of drinken.

 

De Rotterdamse lijkschouwer J. Verbaas stelde op 10 oktober jl., twee dagen na het overlijden van de patiënte, een stralingsziekte vast. "Daarbij zijn naast slokdarm en longen ook de darmen, het slijmvlies en het spierweefsel aangedaan". Bovendien was door de overmatige stralingsdosis (geen 45 maar 90 gray) een open verbinding ontstaan waardoor haar maaginhoud in de longen terechtkwam. "Daardoor patiënte is overleden." Letschadeadvocaat dr. mr. J.C. Sneep uit Bergen op Zoom, die de ouders van de patiënte juridisch bijstaat, spreekt van een horror story.

 

Woordvoerder D. Drexhage stelt dat het in de hele geschiedenis van het Erasmus MC- Daniel den Hoed nog niet eerder is voorgekomen dat een fout in de stralingsberekening tijdens procedurele controles onopgemerkt bleef.

 

Half oktober van dit jaar overleed ook een 16-jarig Schots meisje aan te hoge stralingsdoses bij de behandeling van een hersentumor. Britse artsen wijten deze overdosis eveneens aan een menselijke berekeningsfout. Lisa Norris kreeg tot 17 keer de toegestane stralingsdosering.

[R@oul]

Zonder je verhaal in zijn geheel gelezen te hebben kan ik je zeggen dat medischemissers overal ter werld voorkomen,

net zo als alle andere dingen.

[Gast]

Dankzij medische misser nog in leven!

Een vriend had bloed bij de ontlasting. Bij scopie bleek er een vrij grote poliep te zitten. Die moest weggehaald door een stukje dikkedarm te verwijderen. Een dag na de operatie geel/bleek, klam, bloeddruk niet te meten, kortom een septische shock. Een hechting zit verkeerd en de darm lekt in de buikholte. De chirurg was net op wintersport gegaan. Zijn collega wilde geen heroperatie. Het ging steeds slechter. Uiteindelijk 3 weken op IC. In die tijd drains, spoelen en scans om te zien waar het probleem zat. Na 2 1/2 maand weer thuis na wat een opname van en week had moeten zijn. Bij een controle bezoek kreeg hij te horen dat hij nu weer in goede conditie was maar dat ze hem iets moesten vertellen. Er was iets met zijn nier. Die moest verwijderd worden. Bij de scans was gebleken dat er een Kravitch tumor in een nier zat. Was het niet zo mis gegaan dan was er nooit een scan gemaakt. Een Kravitch tumor merk je zelf pas als die 12 tot 20 cm groot is. Hij is dan al uitgezaaid en je gaat binnen 6 tot 12 maanden dood. We zijn nu 5 jaar verder.

 

De statistiek leert: Of het dokters of fietsenmakers zijn, in iedere beroepsgroep heb je een paar goeie, een paar slechte en de meesten zijn middelmaat.

[grunnsat]

Toch maar weer een droevige toevoeging aan deze thread.

 

Begin deze week viel een collega van mij twee keer flauw op kantoor. "Zal wel niks zijn" meldde de huisarts. Bij iemand van begin 40 vraag ik mij dan af?. Ik had dan op zijn minst een paar standaard onderzoekjes in het ziekhuis willen hebben.

 

Vanochtend kreeg ik te horen dat de collega is overleden, maar waaraan is nog niet duidelijk.

 

Overigens las de collega dit forum regelmatig en had een tweetal sat ontvangers, om het nog iets meer on-topic te maken.

[Timm1983]

Dat kan, denk maar eens terug aan de serie Medisch Centrum West waarin er ook veel gebeurde.

 

Het toedienen van Euthanasie terwijl dit nog niet wettelijk was.

Privégegevens teweten komen over iemand die besmet zou zijn met HIV.

Dokters die sjoemelen en patiënten niet onderzoeken zoals het zou moeten.

 

Ik ga nog Reeks2 en Reeks4 kopen van MCW als ik ze ergens zie.

 

Reeks1 en Reeks3 heb ik al, het deed me deugd om dat nog eens terug te zien.

 

Ik voelde me terug een jongen van 7,8 jaar want ik was maar zo oud toen dat op TV werd uitgezonden, maar ik mocht altijd maar t eerste deel zien en daarna moest ik in bed, nu kan ik alles nog eens zien.

 

<img src="/forums/images/graemlins/xyxthumbs.gif" alt="" /> Timm1983