Wonderen bestaan!!! Echt!!!

[Unetwork]

Beste Sat4All vrienden ik wil graag met jullie het volgende delen omdat het zo’n mooi verhaal is en het hier voor mij persoonlijk gaat over een echt wonder!

 

9 jaar terug was het oorlog tussen de NAVO landen en toen klein Joegoslavië. Ik had het geluk om een baan als journalist en vertaler te krijgen en vond zelfs nog een goede baan voor zowel zwager Aleksandar en mijn vrouw Maja (beiden artsen) bij Artsen zonder grenzen in het grootste naoorlogse vluchtelingen kamp van Europa, Stankovac. Journalist Rienk Kamer werkte toen nog voor het Radio1 journaal had een Kosovaarse meisje (Laura) ontmoet die al heel lang in Rotterdam woonde en op het vliegtuig naar Skopje zat om haar hele familie op te sporen.

 

Dit waren er veel en elke broer neef of zus of daar de kinderen van zaten verspreid over de hele Balkan als vluchtelingen maar ook waren er nog leden die onderweg waren naar een veilige haven.

Rienk had mij met die vraag Laura in contact gebracht en ik voelde daar wel wat voor en heb het hoofd van de familie gevonden, een horloge maker (meneer Durguti) van net buiten Mitrovica Kosovo. Ik vond hem op de lijst van meer als 70.000 mensen in dit vluchtelingen kamp. Eigenlijk was het meer toeval en als een wonder want de UNHCR had de computers nog niet aan de praat. Dus de zoektocht was tussen stapels papieren die gelukkig wel op alfabetische orde waren gemaakt…

 

Ik heb hem toen meegenomen naar de tent van Artsen zonder grenzen waar mijn vrouw Maja hem heeft onderzocht. Maar buiten de vele trauma’s en sterk ondervoed was hij gelukkig gezond.

Hij was in zijn dorp op de dodenlijst geplaatst en moets toen wel met zijn gezin vluchten..

 

Ik heb toen voor hem een kopje koffie gemaakt, dit was voor hun niet mogelijk omdat ze niets hadden buiten een tent zonder matrassen, en hem laten zitten op een witte plastische stoel, waarop ik hem zomaar vroeg: hoe lang heeft u niet meer gezeten?

Hij antwoorden stralend 11 dagen en 9 uur! Tja stoelen waren er niet en hij had weken over de bergen met sneeuw gelopen met zijn gezin, de familie van die Laura. Hij was wel opgevangen door een Albanese boeren familie die ze hebben geholpen als onderduik adres want nogmaals ze stonden op de dodenlijst! Dit voor een aantal dagen om weer krachten te verzamelen om weer door te gaan naar veilig Macedonië.

 

Ik heb vanaf die dag toen weinig meer gewerkt als journalist, buiten in de avond uren video en geluid materiaal gemonteerd voor andere Nederlandse journalisten. Heb hem en zijn gezin de volgende dag veel spullen gebracht zoals een gas camping stel en pannen om koffie te maken, vruchtendrank, koffie, thee, koekjes etc. Leek opeens mijn moeder zaliger wel! Elke dag zat ik daar voor hun tent, dit samen met mijn mobiele telefoon voor de speurtocht..

 

Want de rest van de familie moest ik ook opsporen, de een vond ik in een ander vluchteling kamp in Tetovo het ander deel van de familie in Albanië, ja zelfs vond ik een dochter met schoonzoon in Turkije als vluchtelingen....

 

Er was toen nog een lid van de familie Durguti die ik niet had gevonden en dat was zijn vrouw haar broer met schoonzus Natura met hun twee kinderen.

 

Inmiddels kwamen er vele politieke leiders vanuit Den Haag en er werd besloten dat voorlopig 2.000 vluchtelingen zouden worden opgevangen door Nederland!

Nu nog een grote taak voor mij, hoe krijg ik hun op de lijst? Want vele Albanese hadden familie leden in Nederland dus ook voorrang en er was maar plaats voor 2.000!

 

Ik heb toen het hoofd van de IND ( Nederlandse immigratie dienst) die de visums in het kamp regelde gevraagd om hun op de lijst te zetten maar dat lukte gewoon niet tot op de laatste dag van de inschrijving kwam een van de medewerkers naar me toe en riep: Peter ze staan erop en morgen gaan ze met de DC10 van de Koninklijke luchtmacht mee naar Eindhoven! De eerste vlucht..

 

Wat prachtig want de volgende dag was mevrouw Durguti jarig en wat mooier zou het niet wezen als verjaardag cadeau?

Nu nog een van haar familie leden opsporen die tot op die dag niet waren gevonden! Dit was haar broer en schoonzus met twee kleine kinderen...

 

Ik ging elke dag kijken bij het opvang centrum aan de grens van Macedonië en Kosovo om te zien of zij inmiddels de veilige grens over waren, maar niets!

Tot op de dag waarop het vliegtuig in die avond zou gaan vertrekken riep ik de naam om door de luidsprekers van het eerste opvang kamp aan de grens en een Albanees kwam naar me toe en zij dat er een jonge vrouw zwaar getraumatiseerd met twee kleine kinderen naast hem in een tent zat. Die droeg een kaart om haar hals met die naam!

Het was de schoonzus!

 

Maar kort erna kwam ik achter het vreselijk nieuws dat onderweg haar man, de broer van mevrouw Durguti, door een Servische sniper gedood was!

Heel emotioneel en dat op haar verjaardag dat nieuws te moeten vertellen. Natura kon geen woord door de trauma spreken en tja die kinderen lagen er maar een beetje bij!

 

En hoe maar hoe kon ik Natura uit dat eerste opvang kamp krijgen en naar het vluchtelingen kamp krijgen en haar ook nog in een paar uur op de lijst naar Nederland krijgen???

Hoe o hoe!

 

Daar was opeens mijn Engel met de naam van Astrid van Genderen Stord van de UNHCR die alles binnen een aantal minuten alle papieren voor mij had geregeld, wel moest ik hun binnen smokkelen in het vluchtelingen kamp omdat en zij en de IND daar geen bevoegdheid hadden.

 

Maar dat was voor de bekende zanger, die ik hier ben in Macedonië, van een zeer grote mega hit

verder geen probleem en het koste mij een aantal gratis cassette bandjes van “Peter John Bosse” voor de Macedonische politie aan de hekken!

Dus de hele familie van enkele 50 personen minus een, naar Nederland!

Die dan eindelijk eens een douche konden nemen, schone kleren aan een warme maaltijd, een bed in plaats van een deken op de grond konden slapen!

 

Ik heb ze een keer in Ermelo het vluchtelingen centrum opgezocht, toen in die tijd dat mijn nichtje in Brussel zwaar in de problemen zat en wij samen (tijdens mijn bezoek aan Nederland) met mijn zus met haar vriendin in de witte grote vette BMW van een vriend journalist naar haar toe gingen..

 

Daarna is het contact kwijt geraakt en ze 9 jaar niet meer gezien want Kosovo is groot!

Maar vorig weekend was ik bezig in Pristina, hoofdstad van Kosovo om mijn kantoor, nieuw, te openen en opeens wist ik mij de plaats te herinneren, een kleine stad net onder Mitrovica waar de horloge maker vroeger woonde.

 

Mijn zakenpartner daar een fijne vent met de naam Din zij me dat het zo’n 30 kilometer rijden was vanuit Pristina dus op goed geluk de afgelopen zondag daar heen gereden met zijn..Ja vette witte BMW, toeval?

 

We kwamen daaraan in het plaatsje Vushtrri in een verschrikkelijke regen bui, zo erg dat het bijna onmogelijk was om te rijden. Er was een sigarenboer winkeltje met open ramen waar we bijna de BMW tegen aan reden om zo niet uit te moeten stappen in de verschrikkelijke regenbui met de vraag of hij een familie kon die een nicht had in Rotterdam met de naam Laura en hij 9 jaar terug een horloge maker was…

 

Je gelooft het niet want hij zei, JA ze wonen hier om de hoek! Wij vonden meteen het nieuwe woonhuis, want hun oude was door de Serviërs in de brand gestoken, en net voordat ik wou uitstappen om aan te bellen hield die verschrikkelijk regen op alsof er een God was die dit deed met zijn afstandsbediening!

 

Daar stond de zoon voor de opengemaakte deur die in huilen uitbarsten met het zien van mijn Lelijke gezicht, ook mevrouw Durguti was thuis die nog meer begon te huilen en mij omhelsde, meneer Bosse onze held, meneer Bosse onze familie, onze broer!...

Toen snel daarna kwam de horloge maker binnen die eerder thuis had willen komen maar dat niet kon door de regen!

 

Hij viel voor me neer van grote shock en huilde zo erg dat ook ik en mijn vrienden vanuit Pristina het niet meer droog konden houden! Mijn broer Peter..hij die ons redde..hij die president van Kosovo had moeten zijn..etc. etc.

 

Ook zat daar een andere, wat oudere familie op de bank en dat waren juist de boeren die 9 jaar terug hun onderdak hadden gegeven, ook zij hadden de horloge maker nooit meer gezien!

Wat een toeval en dat op de zelfde dag!

De muur was vol met, ja…MIJN Foto’s van kranten knipsels met mijn foto..het was een artikel over mij in het AD uit 1999 met als tekst Peter Bosse reddingsboei voor de Nederlandse journalisten!

 

Kijk daar word ik heel erg verlegen van! Heel erg want ik kon ook de boel niet meer droog houden en alles, kwam weer terug, al die nare dingen die ik door de jaren vanuit de oorlog had willen vergeten, het was er weer maar nu wel anders want het was nu vrede en de familie, zeg maar ook mijn nieuwe familie, leefde nog!

Ook de weduwe Natura was hertrouwd en had een nieuw kind en sprak voor het eerst met haar en dat zelfs in het Nederlands, want zij is voor de trauma behandeling wat langer in Nederland gebleven..

 

 

Zo zien jullie maar dat de wonderen nog bestaan en er liefde is en dat er zon na regen is!

Ik ga nu een lange video documentaire maken met een soort van thema toen en nu die ik volgend jaar na 10 jaar bevrijding van Kosovo wil uitbrengen….

Jullie mogen raden wie de hoofd personen gaan worden..ja de familie Durguti

 

Zo nu een hele grote Bacardi drinken..proost

 

 

 

[Lambik61]

Na het lezen van deze gebeurtenissen kan ik me voorstellen dat iedereen z'n mengelmoes van emoties niet kan onderdrukken en er tranen gaan vloeien.

 

Achteraf ben je wellicht dubbel zo blij dat je dit voor deze mensen hebt kunnen doen.

 

Ik wacht met spanning je docu af.

 

 

 

[omanski]

Allemachtig Peter, wat een verhaal.....

Ik ben sprakeloos en toch ook vol bewondering voor jou mateloze inzet, welke nodig was, om die familie weer bijelkaar te krijgen !

Wonderen bestaan echt !!! En gelukkig maar.......Amen.

[Unetwork]

precies juist verwoord Lambik, met nadruk op het mogen doen!

Dagen erna zijn er allemaal ziektes ontstaan door geen goede sanitaire voorzieningen in dit kamp.

 

Deze gebeurtenis gaat over een periode van een goede maand van grote emoties en vele gesprekken met hun over hun helaas trauma ervaringen...

 

edit:

@omanski ja soms word ik terrecht wel beschuldigd als een klote doordraver maar in dit geval is het wel positief geworden

[omanski]

Citaat:

ja soms word ik terrecht wel beschuldigd als een klote doordraver maar in dit geval is het wel positief geworden

 

Jij hebt deze eigenschap dus positief gebruikt om anderen te overtuigen, in het belang van deze familie.

Dat bleef niet zonder resultaat en hebt deze mensen gered uit de "hel" die oorlog heet....

dat dwingt veel respekt af.....TOP !!

[minplus]

Schitterend!

Regelmatig is doordraven hard nodig, dus niet te druk over maken. Ik heb een wisky voor m'n neus en neem hem op de gezondheid van jullie allen!

[Gast Agent Mike]

wat een ontroerend verhaal.

 

zet je aan het denken en kreeg waterige ogen.

 

ik wacht ook de docu af.

 

gr,

 

Mike

[Koen B]

Mooi verhaal... Respect!

 

Geef ons maar een seintje als die docu ergens wordt uitgezonden.

[JosFop4Sat]

Het is inderdaad een ongelooflijk mooi verhaal en het lijkt geen toeval maar het lot, wat er voor zorgt dat alles loopt waar je je zo hard voor inzet. Hulde!

Er lijkt niets mooiers als na zoveel ellende gezien te hebben, je zelf ook nog een positieve wending kunt geven die dit oplevert.

Ik kijk dan ook met spanning uit naar de documentaire.

[ReneBee]

Inderdaad respect Peter, wat een akties!

Wij kunnen ons er hier absoluut geen voorstelling van maken hoe dat daar toen geweest is.

Het lezen van je verhaal gaf ook mij waterige oogjes!

René.

 

[alejandro]

Respect! heel mooi.

 

+1

[Puch]

You're the man Peter. Respect

[Unetwork]

Ach mensen dit is gewoon heerlijk om zoiets te doen, ik beschouwde dit als een hoofdprijs in de lotto of staatsloterij!

Ik weet zeker dat als jullie deze kans hadden gehad jullie hetzelfde hadden gedaan!

 

Ik ben er echt van opgeknapt en vele emoties die ik door de jaren heen niet kon thuisbrengen hebben nu een naam gekregen waar ik nu persoonlijk mee kan omgaan.

 

Ik heb nu contact met Rienk Kamer van het NOS journaal die wat wil gaan doen met mijn voor volgend jaar het 10de jaar van Kosovo drama.

[Unetwork]

Hier een foto van dat eerder door mijn genoemde kranten artikel van 1999 met het gesprek met hoofd van de IND (rechts) en de wedergevonden vrienden, vluchtelingen meneer en mevrouw Durguti.

De journalist voor Radio 1 (met microfoon) is nu hoofd redacteur voor Nieuws Radio (Paul van Gessel)

 

Op deze dag kregen we eindelijk het goede nieuws dat ze met de hele familie op de lijst stonden voor Nederland.

 

[Gene 1225]

Beste Peter , toevallig net het boek gelezen " De Stoel van Elijah " ( Elijahova Stolica ) van Igor Stiks . Het verhaal van de zoon die zijn vader zoekt in Sarajevo ten tijde van de oorlog in de jaren negentig . Het eigenlijke thema van het boek is de onvoorspelbaarheid van het leven .

Je kan gerust stellen dat jouw verhaal hier perfect bij aansluit .

Maar het brengt nogmaals in herinnering dat oorlog al het slechte ( en soms ook het goede ) in de mens naar boven brengt.

Deze oorlog was een grote schande voor West-Europa : we hadden veel meer kunnen doen als er de politieke wil voor geweest was . We hebben gefaald : niemand durfde zijn nek uitsteken terwijl het in onze achtertuin gebeurde . Laat het een les wezen .

Ik hoop dat jouw bijdrage en je documentaire ons nog eens duidelijk moge maken dat je als beschaafde wereld niet kunt toelaten dat er zo'n onrecht gebeurt . Succes .

ps: als je een goed boek kent die het hele plaatje van dit conflict beschrijft , op een ernstige en objectieve manier en liefst door een insider geschreven , dan graag een tip . Voor ons was het toen wel een zootje van wie nu eigenlijk tegen wie vocht en vooral waarom .